Վերջին շաբաթների իրադարձությունները շատ հստակ ցույց են տալիս, որ Թուրքիան, Ադրբեջանը և ԵՄ-ն ձեռք ձեռքի տված իրականացնում են 2026 թվականի ընտրություններում ներկայիս հայկական իշխանությանը «փրկելու» ծրագիր։
Ակնհայտ է, որ ներկայիս հայկական իշխանությունների գործերը լավ չեն և արդար ու մրցակցային ընտրություններում վերարտադրվելու որևէ իրական շանս իշխանությունը չունի։
Սա փաստ է և որքան էլ ուզում են իրենք իրենց «թավշյա դուխ» տան, իրականությունը հետևյալն է․
մարդիկ հոգնել են երկրի հետ տեղի ունեցող հակահայկական, հակապետական, սոցիալական, հոգեբանական և քաղաքական աբսուրդից, որը կարծես թե դարձել էր այս իշխանության հիմնական «ֆիշկան»։
Սակայն թուրք-ադրբեջանական տանդեմի համար հայկական իշխանության վերարտադրությունն ունի առանցքային նշանակություն (նրանց համար սա պատմական հնարավորություն է՝ մեկընդմիշտ փակելու «հայկական հարցը»), և այդ պատճառով որքան մոտենան ընտրությունները, այնքան ավելի ուժեղ կլինի թուրք-ադրբեջանական տանդեմի աջակցությունը «թավշյա» իշխանություններին։ ՈՒստի մինչև ընտրությունները և՛ Թուրքիան, և՛ Ադրբեջանը ձեռնարկելու են քայլեր, որոնք պետք է ամրապնդեն հայկական իշխանությունների դիրքերը ներհայկական հասարակական դաշտում։
Մասնավորապես, Թուրքիայի և Ադրբեջանի կողմից կտրուկ կնվազի Հայաստանի նկատմամբ բացասական հռետորաբանությունը (չնայած պարբերաբար ադրբեջանցիները չեն դիմանա և կիրականացնեն տարատեսակ հակահայակական քայլեր... դե թուրք են, էլի), ինչպես նաև կձեռնարկվեն իրական քայլեր՝ Հայաստանի բնակչությանը մոլորեցնելու թուրք-ադրբեջանական տանդեմի «խաղաղասիրական մտադրությունների» վերաբերյալ։
Կարծում եմ՝ ադրբեջանցիները նույնիսկ կարող են դուրս գալ Հայաստանի որոշ՝ ռազմավարական տեսանկյունից ոչ այնքան կարևոր օկուպացված տարածքներից, կիրականացվեն ադրբեջանական վառելիքի/ապրանքների մատակարարումներ Հայաստան, իսկ ընտրություններին մոտ ժամանակահատվածում Հայաստանին շատ հնարավոր է նույնիսկ հանձնվեն մի քանի գերիներ (բայց ոչ Արցախի ղեկավարությունից)։
Թուրքիան, ամենայն հավանականությամբ, կբացի Հայաստանի հետ սահմանը դիվանագիտական անձնագրեր ունեցող անձանց և երրորդ երկրների քաղաքացիների համար։
Մի խոսքով՝ Հայաստանի բնակչության մոլորեցման գործընթացը կընթանա աճող տեմպերով։
Սակայն, հայաստանյան իշխանությունների կարծիքով, թուրքերի աջակցությունը նախընտրական փուլում իրենց բավարար չի լինելու, և ահա տեղեկություններ են հայտնվել, որ Հայաստանը Եվրամիությունից խնդրել է 2026 թ․ պառլամենտական ընտրություններին ընդառաջ տրամադրել այնպիսի աջակցություն, որը տրամադրվել է Մոլդովային՝ իբր «չարամիտ արտաքին ազդեցությանը հակազդելու համար»։
Այս մասին, ի դեպ, հայտարարել է ԵՄ-ի գլխավոր «ֆաշիստը», նույն ինքը՝ եվրոպական դիվանագիտության ղեկավար Կայա Կալասը։
Պետք է հասկանալ, որ այդ «օգնությունը» այս իշխանություններին տրամադրվելու է, քանզի ԵՄ-ի համար ծայրահեղ կարևոր է Ռուսաստանին տարածաշրջանից դուրս մղելը, Թուրքիային և Ադրբեջանին ուժեղացնելը, որպեսզի Կենտրոնական Ասիայից էներգակիրները Եվրոպա հասցվեն՝ շրջանցելով Ռուսաստանը։
Անշուշտ, ԵՄ-ն գիտակցում է, որ թուրք-ադրբեջանական տանդեմի կախվածության պարագայում Հայաստանը ֆիզիկական գոյության ապագա չունի, սակայն դա բնավ չի խանգարի հենց նույն ԵՄ-ի աջակցությամբ Հայաստանի վերածումը «Արևմտյան Ադրբեջանի»։
Ամենայն հավանականությամբ, մոլդովական սցենարով մենք ականատես կլինենք իշխանություններին անհաճո որոշ կուսակցությունների ընտրություններին մասնակցելու խոչընդոտների, ձերբակալությունների, բնակչության նկատմամբ տեղեկատվական տեռորի և «եվրոպական այլ անակնկալների»։
Զուգահեռաբար ԵՄ-ն կտրամադրի տեղեկատվական աջակցություն Հայաստանի իշխանություններին և ընտրություններին մոտ ժամանակահատվածում նույնիսկ կհայտարարի Հայաստանի՝ ԵՄ-ի հետ առանց վիզային ռեժիմի հստակ ժամկետների մասին։
Այսինքն՝ ընտրությունների հիմնական իշխանական լեյտմոտիվը կլինի հետևյալը․
վերարտադրելով ներկայիս իշխանությունը՝ Հայաստանի քաղաքացիները իբր կստանան խաղաղություն թուրք-ադրբեջանական տանդեմի հետ և առանց վիզայի ռեժիմ Եվրոպայի հետ։ Իսկ եթե ոչ, ապա, իբր կլինի պատերազմ և ԵՄ-ի հետ որևէ մերձեցում չի լինի։
Այժմ ողջ հույսն այն է, որ մարդիկ հասկանան՝ իրենց հերթական անգամ խաբում են, և եթե իշխանությունների վարած այս կուրսը շարունակվի 2026 թվականից հետո, ապա Հայաստանը անխուսափելիորեն կվերածվի «Արևմտյան Ադրբեջանի»։
Սա Է ճշմարտությունը՝ դուրներս գա թե ոչ։
Արման ԱԲՈՎՅԱՆ